Het fysiek zware deel van de voorbereiding zit erop

Rotterdam, 14 oktober 2021

De week na de halve marathon van Barendrecht heb ik de draad alweer snel op kunnen pakken. Het voordeel van het niet 100% diep kunnen gaan tijdens een wedstrijd is dat de impact ook direct vele malen minder is. De maandag kon ik dan ook direct weer de deur uit voor een redelijk gemakkelijke duurloop van 16km in tempo 4.06. Vervolgens op dinsdag 10km, woensdag 22km en vrijdag 15km. Op zaterdag stond er nog een lange duurloop van 30km op het programma en aangezien ik op de woensdag nog geen marathon tempotraining had gedaan heb ik tijdens deze 30km twee keer 10 minuten op tempo 3.15 ingelast. Helaas voelden de benen nog steeds wat zwaar aan waardoor het een zware training werd terwijl een 30km duurloop inmiddels best wel gemakkelijk mag aanvoelen. Op zondag sloot ik deze week, gelegen tussen een week met daarin een wedstrijd en de laatste lange trainingsweek uit het schema, af met een kort duurloopje van 10km. In totaal kwam deze week daarmee uit op 104km waarbij het schema 80km aangaf, maar gezien ik de halve marathon niet voluit had kunnen gaan leek mij dat deze week wel wat langer mocht zijn.

Afgelopen week stond dus een extra lange trainingsweek van 145km op het programma. Na de week van 150km, medio september, zou dit de langste week uit het schema moeten worden. Het lichaam voelde echter nog steeds wat vermoeid aan waarbij ik dan ook enigszins huiverig startte met deze laatste lange week in de voorbereiding. Achteraf was het wellicht verstandig geweest om wat meer rust te nemen op het moment dat ik last had van een verkoudheid en/of de halve marathon van Barendrecht niet te lopen. Doordat ik eigenlijk geen gast terug heb genomen worden de trainingsweken die toch al zwaar genoeg zijn, nog wat zwaarder, waardoor iedere training als een ware bevroeving gaat aanvoelen.De maandag en dinsdag kwam ik nog wel door maar op woensdagmiddag (reeds de 5e training van de week) was de tank op en stond ik letterlijk en figuurlijk geparkeerd tijdens een 22km duurloop langs de Rotte. Het lichaam protesteerde aan alle kanten en in de avond heb ik dan ook maar contact gezocht met trainer Rob en hem aangegeven dat het mij verstandig leek om wat rust in te bouwen, dit leek hem ook… Het idee was om rust te houden op donderdag en vrijdag zodat ik de belangrijke zware marathontraining op zaterdag goed zou kunnen uitvoeren en daarvoor ook weer echt fris zou zijn. Het nemen van rust terwijl er op het schema een training staat ingepland is nog steeds iets dat voor mij echt heel moeilijk is, terwijl ik echt wel weet dat dit het beste voor me is. Mijn uitdaging ligt dan ook in ontspanning, de inspanning zit wel snor. Iets met het aard van het beestje… Afijn, na een dag rust op donderdag voelde het lichaam al weer een heel stuk beter aan en was ik in de vroege vrijdagochtend al weer te vinden rond de Kralingse Plas voor een ochtendrondje. Vervolgens ook op vrijdagmiddag nog een kort rondje van 10km gelopen omdat ik voelde dat het lichaam aan dit aan zou kunnen.

Op zaterdag stond de klassieke afsluitende training voorafgaand aan een marathon op het programma: 30km met daarin 4 x 15 minuten op het beoogde marathontempo. Gelukkig loopt hardloopmaatje Maarten van Zetten over twee weken ook een marathon en konden we op deze manier deze training mooi samen uitvoeren. Trainer Rob had andere verplichtingen maar gelukkig wilde m’n vader wel mee voor de begeleiding. Omdat de afgelopen weken wat moeizaam waren verlopen was ik best zenuwachtig voor deze training. Met een fit gestel is het al superzwaar, dus wat zou het nu moeten worden… Gelukkig voelden de benen in de ochtend niet zwaar aan en tijdens het inlopen voelde ik ook al wel dat het lichaam beter aanvoelde dan in de trainingen voordien. Tijdens de blokken op marathontempo van 15 minuten wisselen we om de 5 minuten af. Maarten begon het eerste blok en na een aantal minuten voel je altijd al hoe je ervoor staat. Ik was dan ook heel erg blij dat het allemaal goed aanvoelde en dat de hartslag ook op een normaal niveau lag, zo rond de 168 slagen per minuut. Na ieder blok van 15 minuten lopen we vervolgens 10 minuten door op normaal tempo waarna het volgende blok van 15 minuten start. Na het eerste en tweede blok denk ik altijd dat het maar de vraag is of ik de gehele training zou kunnen voltooien, maar ergens in het derde blok komt dat vertrouwen en ook wel de absolute wilskracht om de training gewoon af te maken zoals beoogd. Uiteindelijk liepen we de blokken op een mooi tempo van ca 3.18 min/km gemiddeld hetgeen zou moeten leiden tot een marathontijd net onder de 2 uur en 20 minuten. De week sloot ik af met twee rustige duurloopjes op zondag: 5km in de vroege ochtend en 10km einde middag. Zo kwam deze week niet uit op de geplande 145km maar wel op een mooie 129km. Het blijft enigszins pijnlijk om dit op te schrijven, echter weet ik ook dat dit helemaal nergens op slaat en ik mag terugkijken op een mooie trainingsweek waarin het vermoeide gevoel is omgebogen naar vertrouwen dat het lichaam er goed voor staat en het nu zaak is om twee weken uit te rusten van alle inspanningen van de afgelopen voorbereidende weken en het ook tijd wordt om mentaal toe te werken naar het moment supreme!